Brzozowski cenił i wytrwale przypominał twórczość Cypriana Kamila Norwida jednocześnie podkreślając, że ówczesna moda na tego poetę jest zjawiskiem płytkim i omijającym najbardziej doniosłe aspekty jego twórczości, takie jak rola pracy i tworzenia w życiu ludzkim (swoją koncepcję pracy Brzozowski tworzył wyraźnie i świadomie wzorując się na ideach Norwida). Fragment: "Był z tych, którzy wierzyli, że...
W 1905 roku Brzozowski wygłosił cykl wykładów zatytułowanych "Filozofia romantyzmu polskiego" (ogłoszonych później drukiem). Są one “jednym z najbardziej tajemniczych utworów Brzozowskiego”, w którym możemy znaleźć kilka nowych, wręcz zaskakujących przemyśleń dotyczących problematyki religijnej.
Etyka Herberta Spencera jest jedną z najbardziej charakterystycznych konstrukcji myślowych drugiej połowy XIX stulecia. Cechuje ją naturalizm pozytywistyczny.
W książce odnajdziemy zbiór wyrazistych sformułowań, najczęściej zamkniętych w jednym zdaniu, odsłaniających ogólną prawdę moralną, psychologiczną czy filozoficzną, wyrafinowane stylistycznie i błyskotliwie trafne.
Tytuł "Odbywa się osobliwy sąd..." nadał Stanisław Brzozowski swej rozprawie z postawami polskiej inteligencji przełomu wieków XIX i XX. Rzecz bezpośrednio dotyczy nastawienia polskiego filistra wobec rewolucji 1905 roku. W istocie jednak chodzi w niej o to, by zdemaskować tych, co rezygnują z ideałów na rzecz lękliwej uległości wobec biegu rzeczy i tę własną uległość racjonalizują.
Stanisław Brzozowski (ur. w 1878 r., zm. w 1911 r. we Florencji), jeden z najbardziej twórczych umysłów w literaturze polskiej XX wieku, "człowiek wśród skorpionów" wedle poświęconego mu studium Czesława Miłosza. Tekst według pośmiertnego wydania przygotowanego przez żonę, Antoninę Brzozowską, uzupełniony pominiętymi fragmentami. Sam styl tych notatek, czysty, ścisły, aż drgający od temperatury wewnętrznej,...
Esej Stanisława Brzozowskiego „Ich rewizjonizm” został napisany w połowie 1907 roku. Tekst po raz pierwszy został opublikowany w „Przeglądzie Społecznym”, nr 22 z 22 VII i nr 23 z 29 VII 1907 r.
Materializm dziejowy wyklucza raz na zawsze wszelkie ideologiczne, fetyszystyczne substancjalizacje naszej bierności: czy nazywają się one bóstwem, czy ideą, czy bardziej skromnie.
